India lanceerde vorige week een historische missie naar Mars. Het is een mijlpaal, maar komt India ook op veel kritiek te staan. Tegenstanders vinden het onverantwoord geld te stoppen in een dure ruimtemissie. Toch is een marsmissie een geniale stap, die het land enorm vooruit helpt.
India is met deze lancering het 5e land dat een missie naar Mars onderneemt. Van die 5 landen kregen slechts 3 landen het voor elkaar om hun sonde naar Mars te brengen, en alleen Amerika lukte het ook werkelijk om op het oppervlak van de planeet te landen. Rusland probeerde het, maar haar mars-sondes en rovers sloegen jammerlijk kapot tijdens de landing – met miljoenen euro’s schade tot gevolg.
Lastige taak
Het is maar de vraag of het India wel zal lukken de rode planeet te bereiken. Sterker nog, de sonde is technisch gezien nog niet eens onderweg – die blijft tot 1 december in een baan om de aarde voor technische testen. Pas daarna gaat de sonde richting Mars, en dan duurt het nog 9 maanden voordat we weten of de missie goed aankomt.
India’s ruimtevaartprogramma is nog niet heel oud, maar heeft al een flinke staat van dienst. Zo lanceert het land al jaren hun eigen satellieten, en gingen er meerdere astronauten met de spaceshuttle de lucht in. Maar het is pas sinds kort dat het land echt grote sprongen maakt.
De nieuwe “Aziatische ruimterace”
Een andere reden waarom deze missie zo historisch is, is dat India met deze lancering zich met volle overgave op een nieuwe ruimterace stort. Een Aziatische, wel te verstaan. Tot nu toe waren het alleen China en Japan die zich echt serieus in de ruimtevaart begaven. China lanceerde als derde land ter wereld zelf astronauten, en Japan neemt actief deel aan het International Space Station.
Tot nu toe liep India er wat achteraan, maar de laatste jaren veranderde dat. Het land begon zelf satellieten te lanceren die erg nuttig bleken voor het land, en in 2010 lanceerde het land al een eigen missie naar de maan. Die missie vond dat er water in de maan-atmosfeer zat, een unieke vondst.
Mijlpaal na mijlpaal
Nu is India een volwaardige speler in de ruimtevaart. Sterker nog, het land bereikt constant nieuwe mijlpalen, en laat daarmee de Chinezen behoorlijk schrikken. China voelt de hete adem van India in haar nek, en is bang dat het haar Aziatische monopolie op bemande ruimtevaart gaat verliezen. Dat is geen onrealistisch scenario, als (of wanneer) India straks zelf mensen lanceert.
Onverantwoord duur
Een veelgehoord argument tegen de Mangalyaan-missie zijn de hoge kosten. De Marsmissie kost (omgerekend) een kleine 55 miljoen euro. Volgens de critici is dat veel geld voor een land dat nog veel armoede en honger kent. Daarnaast kent India heel veel andere problemen, zoals stroomstoringen, slechte infrastructuur, en slechte scholing. “Eerst moeten de problemen in het land zelf opgelost worden,” is een argument dat dan snel geroepen wordt.
Dat argument is niet relevant. Volgens die logica zou een land haar geld aan niets anders moeten uitgeven dan enkel de basisbehoeften. Soms moet geld worden uitgegeven aan ruimtevaart – voor toegepast onderzoek (zoals navigatie of communicatie) of fundamenteel onderzoek (zoals marsmissies), net zoals er geld moet worden uitgegeven aan zaken die niet direct met voedsel/infrastructuur/scholing te maken hebben.
Relativeren van de kosten
En uiteindelijk valt de totale prijs best mee. India telt 1,2 miljard inwoners, en de missie kost 55 miljoen euro. Een snelle rekensom leert dat dat een eenmalige investering van 20 cent (!) per Indiër betekent.
Dat is een heel stuk minder dan wat India uitgeeft aan, zeg, Defensie. India heeft de op 3-na-grootste luchtmacht ter wereld, met niet minder dan 1,107 actieve straaljagers. Die kosten per stuk (!) meer geld dan deze ene missie naar Mars.
Economische voordelen
En dan hebben we het nog niet eens over wat een missie als deze kan opleveren. Ten eerste in directe kosten. Die zitten ’em vooral in de economische waarde. India laat onderdelen van de Mangalyaan-sonde bouwen door allerlei private bedrijven, die daarmee banen creëeren en geld terugpompen in de Indische economie.
Toekomst-investering
Vooral in de toekomst kan India veel van een dergelijke missie profiteren. De marsmissie levert namelijk een schat aan kennis op, en niet alleen over Mars zelf. Ook over het succesvol lanceren van een ruimtemissie in het algemeen, het draaiende houden van langdurige missies, en het testen van raketten die verder kunnen dan Low Earth Orbit, kan onschatbare kennis worden opgedaan.
De instrumenten in de Mangalyaan-sonde zijn ontwikkeld voor het meten van de Martiaanse atmosfeer. Die instrumenten kunnen ook op aarde gebruikt worden, en dat kan in India zelfs levens redden.
Levensreddende weersvoorspellingen
Stel dat India met de huidige kennis en instrumenten een weer-satelliet lanceert, die het klimaat in het land in de gaten houdt. In een land dat veel lijdt onder zware regenval en extreem weer, kan het van levensbelang zijn daarop te anticiperen.
Door de opgedane kennis kan een weer-satelliet gelanceerd worden die duizenden Indiërs kan waarschuwen wanneer tropische stormen het land gaan teisteren. Dat redt wellicht tientallen of zelfs honderden levens.
“Geef een man een vis…”
Of wat te denken van landbouw? Als de technologische kennis van deze marsmissie kan worden ingezet voor agrarische doeleinden, helpt dat met effectievere oogsten of de vee-industrie. In India is veel honger, maar die is beter op te lossen met langetermijnoplossingen die – onder andere – voorkomen uit ruimtevaarttechnologie dan een direct voedselprogramma.
In dit geval is het oude gezegde van toepassing:
“Geef een man een vis en hij eet een dag. Leer een man vissen, en hij zal nooit honger lijden.”
Is er veel mis in India, maar om daarom maar meteen een missie naar Mars af te schieten is naief. Het land profiteert er enorm van, en dat geeft aan dat er ook veel góéd in het land.
Tags : India, Mangalyaan
