Precies 45 jaar geleden vond de lancering plaats van de meest legendarische missie in de geschiedenis van de ruimtevaart (en misschien wel de mensheid): Apollo 11, de missie waarbij de allereerste maanlanding plaatsvond. Om dat te herdenken vertellen wij je 6 dingen die je waarschijnlijk niet wist over de eerste maanlanding.
1. De eerste woorden
De eerste woorden die op het oppervlak van de maan werden uitgesproken, kwamen niet van Neil Armstrong. De iconische zin “That’s one small step…” werd weliswaar als eerste gezegd, maar pas toen Armstrong buiten de Lunar Excursion Model trad. Nog voor dat moment, toen de maanlander neerkwam op het oppervlak, sprak Buzz Aldrin de eerste woorden op de maan – die een stuk minder spectaculair waren dan Armstrongs legendarishe one-liner:
“Contact light”
2. Wie was de eerste?
Hoewel de maanlanding door honderden mensen mogelijk werd gemaakt, niet in de minste plaats Buzz Aldrin en Michael Collins, ging één man de geschiedenisboeken in als ‘de eerste man op de maan’. Het is geen publiek geheim dat Aldrin het altijd maar moeilijk kon verkroppen dat Armstrong in de spotlights kwam te staan, en de astronaut raakte later depressief en aan de alcohol.
Over de reden om Armstrong boven Aldrin te verkiezen wordt al jaren gespeculeerd. NASA zou bang zijn dat Aldrin, een echte militair, niet het juiste charisma had voor een nationale held. Andere theorieën stellen dat Aldrin grote fouten maakten tijdens zijn Gemini 12-vlucht, of zelfs dat er simpelweg een muntje werd opgegooid.
De werkelijke reden is helaas een stuk pragmatischer: het had simpelweg te maken met het ontwerp van de maanlander. Daarin stonden de twee astronauten naast elkaar, en het luik waardoor zij naar buiten klommen zat in hun midden. Dat luik sloeg naar rechts open in plaats van naar boven. Daardoor werd Aldrin als het ware in een hoekje gedrukt terwijl Armstrong naar buiten kon klimmen. Het plaatsen van de scharnieren door een ingenieur zorgde dus voor de loop van de geschiedenis.
3. Deze foto
… is één van de meest iconische foto’s van de missie, maar het is niet Neil Armstrong die op het gevoelige plaat werd vastgelegd. Het is Buzz Aldrin, die dóór Armstrong werd vastgelegd. Sterker nog, op de meeste van de duizenden foto’s is Armstrong zelf niet te zien – hij stond liever achter de camera dan ervoor.
4. Duur van de maanlanding
Hoewel de duur van de maanlanding altijd wordt aangegeven als 2 uur, 31 minuten en 40 seconden. Dat is een stuk korter dan de ruim 24 uur van de laatste Apollo missie, 17. Maar in werkelijkheid waren de twee astronauten een stuk langer op de maan – ze verbleven er uiteindelijk niet minder dan 21 uur en 47 minuten.
Het grootste deel van die tijd werd echter binnen doorgebracht, redelijk ‘veilig’ in de Lunar Excursion Module. Pas na 6 uur en 38 minuten zette Neil Armstrong zijn eerste voetstap op de maan. Die 6,5 uur werden voornamelijk besteed aan het controleren van alle systemen, het doen van verschillende proeven, en het uitrusten na een vermoeiende reis.
5. Communie op de maan
Buzz Aldrin mag dan in de schaduw van Armstrong staan, hij zal wel voor altijd bekend blijven als de eerste persoon die de Heilige Communie op de maan deed. Aldrin schonk wat wijn in een beker en legde een stuk brood op de maan, dat hij had meegenomen van de kerk vlak bij zijn huis. Aldrin was Presbeteriaan, een aftakking van het katholicisme, en had permissie van zijn priester gekregen om de communie uit te voeren.
De religieuze handeling werd pas na thuiskomst bekend gemaakt, en werd niet live uitgezonden. NASA was namelijk bang voor de gevolgen, nadat een bekende atheïst het ruimteagentschap al had aangeklaagd na de Apollo 8-missie. Tijdens die missie spraken de astronauten live op tv een psalm uit Genesis uit, en natuurlijk was er ergens wel iemand die daar aanstoot aan nam. De communie werd daarom angstvallig stilgehouden.
6. Worst case scenario
Even naar de maan vliegen en er rondlopen is een lastige klus, eentje die bij het minste of geringste al mis had kunnen gaan. En hoewel niemand er aan wilde denken, was er wel degelijk een plan voor wanneer Neil en Buzz op de maan zouden zijn omgekomen. De speech die president Nixon dan zou voorlezen was zelfs al geschreven, en begon met: “Fate has ordained that the two men who went to the moon to explore in peace, will stay on the moon to rest in peace.”
Mocht er iets zijn gebeurd waardoor het tweetal niet meer te redden zou zijn (bijvoorbeeld een motor die niet zou ontsteken), dan zou NASA het contact verbreken en de uiteindelijke dood behandelen als een zeemansdood. Een priester zou vervolgens een gebed uitspreken, en de president zou de weduwen inlichten.
Gelukkig was dat allemaal niet nodig. Neil Armstrong stierf vredig in zijn slaap op de respectabele leeftijd van 83, en Buzz Aldrin loopt nog steeds hard te lobby’en om hun iconische reis nooit te vergeten.
