NASA heeft opnieuw miljoenen euro’s betaald aan Rusland om gebruik te mogen maken van hun Soyuz-raketten naar het ISS. Door draconische bezuinigingen in het Amerikaanse ruimtevaartprogramma hebben de Amerikanen nog steeds geen eigen mogelijkheid om zelf naar het ruimtestation te vliegen, en moet het knarsetandend bij de aartsrivaal aankloppen.
Amerika kan momenteel zelf geen astronauten naar de ruimte brengen. Dat kan al niet meer sinds 2011, toen de laatste Space Shuttle-vlucht plaatsvond. De Shuttle was het enige voertuig dat astronauten kon vervoeren, maar het ruimteveer ging in 2011 ‘met pensioen’ omdat het te duur was.
Onhandig
NASA heeft nu tijdelijk geen eigen mogelijkheden om astronauten te lanceren. En dat is onpraktisch omdat Amerika wel 40% van het gigantische ISS bezit.
Dat betekent dat NASA 40% van alle astronauten naar het station mag sturen, maar ja… Als je daar zelf niet toe in staat bent, wordt je van de Russen afhankelijk.
Toekomstplannen
Amerika heeft een plan om uiteindelijk alsnog zelf astronauten te kunnen lanceren, maar dat gebeurt pas in 2017. Het contract heeft daarvoor een contract afgesloten met Boeing en met SpaceX, dat respectievelijk de CRS-100 en de Dragon ontwikkelen.
De bedrijven krijgen geld van NASA om de capsules te bouwen. Later worden de bedrijven bovendien betaald om astronauten te vervoeren.
Space Launch System
Daarnaast bouwt NASA zelf aan een raket, het Space Launch System. Die raket krijgt een eigen capsule, de Orion, waarmee het ruimteagentschap uiteindelijk ook zelf bemande vluchten kan uitvoeren. Aanvankelijk is het Space Launch System alleen bedoeld om niet naar low earth orbit te vliegen, maar naar verdere bestemmingen zoals de maan of Mars.
2017
Het duurt echter nog wel een paar jaar voordat die vluchten kunnen plaatsvinden. SpaceX en Boeing kunnen pas in 2017 hun eerste testvluchten maken, en het Space Launch System kan met de Orion-capsule pas vanaf 2022 astronauten vervoeren.
Russische afhankelijkheid
Het land moet noodgedwongen aankloppen bij Rusland, de enige partner van het ISS die mensen omhoog kan brengen.
Er zijn in de hele geschiedenis slechts 3 landen geweest die ooit mensen hebben gelanceerd: Amerika, Rusland, en China. En sinds Amerika niet wil samenwerken met China (en vice versa) zijn de Russen de enige optie.
Vertrouwde Soyuz
Rusland maakt voor het vervoer van astronauten gebruik van de Soyuz, die onder andere André Kuipers naar boven bracht. De Soyuz is het werkpaard van de Russische raketindustrie, en wordt al gebruikt sinds de eerste vlucht van Yuri Gagarin. In tegenstelling tot de Amerikanen leven de Russen graag bij het mantra ‘if it ain’t broke, don’t fix it’, waardoor het land al sinds de jaren 60 met de oude maar vertrouwde raketten werkt.
Amerika is niet het enige land dat gebruik maakt van de Russische taxi-dienst. Als Canadese, Japanse, of Europese astronauten naar het ISS willen, dan moeten ook zij naar Kazachstan afreizen.
Hoge prijs
Dat is niet goedkoop. De Amerikanen betalen 445 miljoen euro (490 miljoen dollar) voor 6 zitplaatsen, verdeeld over 5 lanceringen. Een snelle rekensom leert dat dat 74 miljoen euro per rit is. Daarmee wordt naast de lancering ook de training van de astronauten betaald.
Betaling in natura
Voor lanceringen van Japanners, Canadezen of Europeanen wordt niet in cash betaald. In plaats daarvan ‘betalen’ die landen door diensten voor het ruimtestation te leveren. Europa zorgt bijvoorbeeld dat er 5 vrachtschepen naar het station vliegen (de ATV’s), en Japan heeft een soortgelijk programma met de HTV. Canada heeft onder andere de robotische CanadArm2 op het station geplaatst.
Nu het ISS-programma wordt verlengd, moeten die landen op een andere manier een bijdrage weten te leveren. Europa doet dat door het aandrijfgedeelte van de ATV te gebruiken voor de Amerikaanse Orion-capsule. In ruil daarvoor mag Europa weer zitplaatsen gebruiken die Amerika heeft ingekocht.
Astronautenselectie
Het roulatieschema van astronauten in het station is al jaren van tevoren bekend. Een astronaut weet zo’n 2 tot 3 jaar van tevoren al wanneer hij gelanceerd wordt.
Dat gebeurt in groepjes van 3, het aantal plaatsen in een Soyuz. Bij dat drietal zit in ieder geval één Rus, die de commandant van de Soyuz is.
Op dit moment verblijven astronauten een half jaar aan boord van het station. Die zijn 3 maanden alleen, en 3 maanden in groepjes van 6.
Toerisme
Het is zelfs mogelijk om als individu een plaatsje aan boord van een Soyuz te kopen – mits je portemonnee diep genoeg is natuurlijk. Dat is al eens eerder gebeurd. 7 ruimtetoeristen kochten al een kaartje bij de Russen om een dag of 10 in het ruimtestation te verblijven – wat ten koste gaat van andere, serieuzere astronauten.
De Amerikanen hebben dat knarsetandend te accepteren.
Schande
Dat de Amerikanen überhaupt bij Rusland moeten aankloppen vindt NASA een schande. De Amerikaanse overheid snijdt al jaren in het budget voor bemande ruimtevaart, omdat het vindt dat het geld voor NASA beter kan worden besteed aan onder andere planetaire wetenschappen en aardobservatie.
Boze brief
“Door het snijden in het Bemande Ruimtevaart-programma moet Amerika nu opnieuw 490 miljoen belastingdollars aan Rusland betalen”, staat in een passief-agressieve brief van NASA-baas Charles Bolden te lezen.
Het gaat dus nog wel even duren voor Amerika zelf weer naar de ruimte kan. Maar dat is op de lange termijn niet zo lang. Tussen het einde van het Skylab-programma en (midden jaren 70) en het begin van het Space Shuttle-programma (begin jaren 80) zaten ook een paar loze jaren.
Tags : achtergrond, Amerika, Boeing, Charles Bolden, Commercial Crew Program, crs-100, Dragon, nasa, ruimtevaart, rusland, Soyuz, SpaceX
